Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια ομάδα μεταβολικών ασθενειών που χαρακτηρίζονται από υψηλά επίπεδα γλυκόζης («σάκχαρο») στο αίμα.
Γιατί χρειαζόμαστε γλυκόζη;
Ο κανόνας της γλυκόζης (σάκχαρο) στο συνολικό τριχοειδές αίμα είναι 3, 3-5, 5 mmol/l το πρωί με άδειο στομάχι (δηλαδή μετά από 7-14 ώρες νυχτερινής νηστείας) και έως 7, 8 mmol/l μετά τα γεύματα (δηλαδή 1 , 5). -2 ώρες μετά το τελευταίο γεύμα).
Κανονικά, στο ανθρώπινο σώμα, η γλυκόζη χρησιμοποιείται από το κύτταρο ως πηγή ενέργειας (με άλλα λόγια, τα κύτταρα του σώματος «τρέφονται» με γλυκόζη από το αίμα, όσο πιο σκληρά δουλεύει ένα κύτταρο, τόσο περισσότερη ενέργεια (γλυκόζη) χρειάζεται).
Η γλυκόζη (η έκφραση "ζάχαρο στο αίμα" χρησιμοποιείται πιο συχνά, αλλά αυτό δεν είναι απολύτως σωστό) Η γλυκόζη εισέρχεται συνεχώς στο ανθρώπινο σώμα με δύο τρόπους: - πρώτον, μέσω της τροφής που περιέχει υδατάνθρακες, - δεύτερον, μέσω του ανθρώπινου αίματος. παραγωγή γλυκόζης από το ήπαρ (αυτός είναι ο λόγος που στον σακχαρώδη διαβήτη δεν τρώγεται τίποτα, ακόμα κι αν ο ασθενής δεν έχει φάει, το επίπεδο σακχάρου στο αίμα μπορεί να είναι αυξημένο).
Ωστόσο, για να χρησιμοποιηθεί ως ενέργεια, η γλυκόζη πρέπει να ταξιδέψει από το αίμα στους μύες (για εργασία), στον λιπώδη ιστό ή στο ήπαρ (αποθήκευση γλυκόζης του σώματος). Αυτό συμβαίνει υπό την επίδραση της ορμόνης ινσουλίνης, η οποία παράγεται από τα βήτα κύτταρα στο πάγκρεας. Μόλις αυξηθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά από ένα γεύμα, το πάγκρεας απελευθερώνει αμέσως ινσουλίνη στο αίμα, η οποία με τη σειρά της συνδέεται με τους υποδοχείς ινσουλίνης στα κύτταρα των μυών, του λίπους ή του ήπατος. Η ινσουλίνη, σαν κλειδί, «ανοίγει» τα κύτταρα για να επιτρέψει στη γλυκόζη να εισέλθει σε αυτά, γεγονός που οδηγεί στο να επανέλθει στο φυσιολογικό το επίπεδο γλυκόζης (σάκχαρο) στο αίμα Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων μεταξύ των γευμάτων και τη νύχτα, εάν είναι απαραίτητο, η γλυκόζη εισέρχεται στο συκώτι το συκώτι Αίμα, έτσι ώστε η ινσουλίνη να ελέγχει το συκώτι τη νύχτα ώστε να μην απελευθερώνει πολύ γλυκόζη στο αίμα.
Εάν συμβεί τραυματισμός σε οποιοδήποτε στάδιο αυτής της διαδικασίας, εμφανίζεται σακχαρώδης διαβήτης.
Τύποι διαβήτη
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (παλαιότερα ονομαζόταν ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης) αναπτύσσεται κυρίως σε νεαρή ηλικία (συνήθως πριν από την ηλικία των 30 ετών, αν και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 μπορεί επίσης να αναπτυχθεί σε μεταγενέστερη ηλικία).
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 προκαλείται από τη διακοπή της παραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας λόγω του θανάτου των β-κυττάρων (τα οποία είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ινσουλίνης στο πάγκρεας). Η ανάπτυξη του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 συμβαίνει στο πλαίσιο μιας ειδικής γενετικής προδιάθεσης (δηλαδή, ένα άτομο γεννήθηκε με αυτήν), η οποία, όταν εκτίθεται σε ορισμένους εξωτερικούς παράγοντες (για παράδειγμα, ιούς), οδηγεί σε αλλαγή της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Ο οργανισμός ενός ασθενούς με διαβήτη τύπου 1 αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα β-κύτταρα του παγκρέατος ως ξένα και προστατεύεται από αυτά παράγοντας αντισώματα (παρόμοια με την προστασία από λοιμώξεις), γεγονός που οδηγεί στο θάνατο των παγκρεατικών β-κυττάρων σοβαρή ανεπάρκεια ινσουλίνης.
Σακχαρώδης Διαβήτης 1 Ο τύπος αναπτύσσεται όταν πεθαίνουν τουλάχιστον το 90% των β-κυττάρων του παγκρέατος. Ας θυμηθούμε τον μηχανισμό δράσης της ινσουλίνης, τη λειτουργία της ως «κλειδί» που ανοίγει τα κύτταρα στο σάκχαρο Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, αυτό το κλειδί εξαφανίστηκε από το αίμα (βλ. εικόνα).
Ανεπάρκεια ινσουλίνης στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 αρχίζει οξεία και συνοδεύεται πάντα από σοβαρά συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (υψηλό σάκχαρο αίματος): - απώλεια βάρους (ο ασθενής χάνει βάρος ακούσια), - συνεχές αίσθημα πείνας, - δίψα, ξηρότητα στόμα (ο ασθενής πίνει πολύ, ακόμη και τη νύχτα), - συχνοουρία (σε τακτικές ή μεγάλες μερίδες, συμπεριλαμβανομένης της νύχτας), - αδυναμία.
Εάν δεν αναζητήσετε έγκαιρα ιατρική βοήθεια και δεν ξεκινήσετε τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 με ινσουλίνη, η κατάσταση επιδεινώνεται και εμφανίζεται πολύ συχνά διαβητικό κώμα.
Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (πρώην ινσουλινοεξαρτώμενος σακχαρώδης διαβήτης) είναι πολύ πιο συχνός από τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 Η συχνότητα του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 είναι χαρακτηριστική για τους ηλικιωμένους: συνήθως αναγνωρίζεται μετά την ηλικία των 40 ετών, αν και η μέση ηλικία των ασθενών με διαβήτη. Σύμφωνα με ειδικούς του ΠΟΥ, ο σακχαρώδης τύπος 2 γίνεται όλο και νεότερος πρόσφατα.
Περίπου το 80% των ατόμων με διαβήτη τύπου 2 είναι υπέρβαρα. Επιπλέον, ο διαβήτης τύπου 2 χαρακτηρίζεται από κληρονομικότητα - υψηλός επιπολασμός σε στενούς συγγενείς.
Στον διαβήτη τύπου 2, το πάγκρεας συνεχίζει να παράγει ινσουλίνη, συχνά σε μεγαλύτερες ποσότητες από το συνηθισμένο. Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 με μειωμένη έκκριση ινσουλίνης.
Το κύριο ελάττωμα στον διαβήτη τύπου 2 είναι ότι τα κύτταρα δεν «αισθάνονται» καλά την ινσουλίνη, που σημαίνει ότι το επίπεδο παραμένει αυξημένο. Αυτή η κατάσταση μειωμένης ευαισθησίας στην ινσουλίνη ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη.
Χαμηλή ευαισθησία στην ινσουλίνη στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 Μπορείτε να φανταστείτε ότι οι «κλειδαρότρυπες» (επιστημονικά: υποδοχείς ινσουλίνης) στις πόρτες των κυττάρων παραμορφώνονται και δεν υπάρχει τέλειο ταίριασμα με τα κλειδιά - τα μόρια ινσουλίνης (περισσότερα κλειδί, δηλαδή περισσότερη ινσουλίνη) για να ξεπεραστεί το ελάττωμα στον υποδοχέα ινσουλίνης Το πάγκρεας δεν μπορεί να παρέχει αρκετή ινσουλίνη στο αίμα για να υπερνικήσει την αντίσταση στην ινσουλίνη και να αυξήσει πλήρως το επίπεδο σακχάρου στο αίμα. ομαλοποίηση γιατί στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 οι δυνατότητες των β κυττάρων είναι ακόμα περιορισμένες.
Αυτό δημιουργεί μια παράδοξη κατάσταση με τον διαβήτη τύπου 2 όταν υπάρχει πολλή ινσουλίνη και σάκχαρο ταυτόχρονα στο αίμα.
Σε αντίθεση με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 ξεκινά σταδιακά, συχνά εντελώς απαρατήρητος από τον ασθενή. Επομένως, ένα άτομο μπορεί να είναι άρρωστο για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να το γνωρίζει. Τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα (επίπεδα γλυκόζης) μπορούν επίσης να ανακαλυφθούν τυχαία κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης για άλλους λόγους.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν περιπτώσεις με σαφείς εκδηλώσεις υπεργλυκαιμίας:
- Αδυναμία, κόπωση, δίψα, ξηροστομία (ο ασθενής πίνει πολλά υγρά, ακόμη και τη νύχτα),
- συχνοουρία (τακτικά ή σε μεγάλες ποσότητες, ακόμη και τη νύχτα),
- Κνησμός του δέρματος (ειδικά στην περιοχή του περινέου),
- αργή επούλωση πληγών, - συχνές λοιμώξεις, - θολή όραση.
Το διαβητικό κώμα αναπτύσσεται πολύ λιγότερο συχνά, συνήθως όταν ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 συνοδεύεται από μια άλλη πολύ σοβαρή ασθένεια: πνευμονία, σοβαρός τραυματισμός, πυώδεις διεργασίες, καρδιακή προσβολή κ. λπ.
Θεραπεία του διαβήτη
Η θεραπεία του διαβήτη ποικίλλει ανάλογα με τον τύπο του διαβήτη.
Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, ο οποίος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα απόλυτης ανεπάρκειας έκκρισης ινσουλίνης από το ίδιο το πάγκρεας, απαιτείται συνεχής αυτοέλεγχος και θεραπεία με ινσουλίνη για τη διατήρηση της ζωής. Θα πρέπει να τονιστεί ότι σε αυτή την κατάσταση, η θεραπεία με εξωτερικά χορηγούμενη ινσουλίνη είναι η μόνη θεραπευτική επιλογή. Η επιλογή των δόσεων και των θεραπευτικών σχημάτων για τον σακχαρώδη διαβήτη με ινσουλίνη πραγματοποιείται μεμονωμένα, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία, το φύλο, τη φυσική δραστηριότητα και την ατομική ευαισθησία στην ινσουλίνη.
Σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 Μερικές φορές, στην αρχή της νόσου, μετά την ομαλοποίηση του σακχάρου στο αίμα κατά τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη με ινσουλίνη, η ανάγκη αρχίζει ξαφνικά να μειώνεται μέχρι να εξαλειφθεί πλήρως. Αλλά αυτό δεν είναι ανάκαμψη. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «μήνας του μέλιτος» του διαβήτη ή, επιστημονικά, ύφεση Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι μετά την ομαλοποίηση του σακχάρου στο αίμα με τη βοήθεια της ινσουλίνης, τα β-κύτταρα που δεν έχουν ακόμη πεθάνει μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν για κάποιους. Στη συνέχεια, όλοι πεθαίνουν και το άτομο πεθαίνει Πρέπει να υποβληθεί σε ισόβια θεραπεία με ινσουλίνη για σακχαρώδη διαβήτη. περίπτωση.
Η θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη με ινσουλίνη μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας σύριγγες ινσουλίνης, στυλό ή αντλία ινσουλίνης.
Η θεραπεία με αντλία ινσουλίνης είναι μια εναλλακτική θεραπεία για τον διαβήτη σε άτομα που χρησιμοποιούν συχνά σύριγγα ή στυλό για να κάνουν ένεση ινσουλίνης και να μετρούν τακτικά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους. Αντί για τη θεραπεία του διαβήτη με ενέσεις, χρησιμοποιείται θεραπεία με αντλία ινσουλίνης. Η αντλία φοριέται στο σώμα ή στα ρούχα, για παράδειγμα σε ζώνη. Περίπου 250. 000 άνθρωποι παγκοσμίως χρησιμοποιούν σήμερα αντλίες ινσουλίνης.
Ο κύριος στόχος της θεραπείας του διαβήτη τύπου 2 είναι η βελτίωση της ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη. Οι αιτίες της κακής ευαισθησίας στην ινσουλίνη δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές. Ωστόσο, είναι από καιρό γνωστό ότι η παχυσαρκία είναι ο ισχυρότερος παράγοντας για την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη, δηλ. η. υπερβολική συσσώρευση λίπους στο σώμα. Πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες και μακροχρόνιες παρατηρήσεις ασθενών δείχνουν ότι η απώλεια βάρους κατά τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 μπορεί να επιτύχει σημαντική βελτίωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα στους περισσότερους ασθενείς.
Στον διαβήτη τύπου 2, η ομαλοποίηση του βάρους μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη ομαλοποίηση του σακχάρου στο αίμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και δεν μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για πλήρη αποκατάσταση.
Εάν η δίαιτα και η άσκηση για απώλεια βάρους δεν έχουν επαρκή επίδραση στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2, πρέπει να καταφύγουμε σε φαρμακευτική αγωγή. Διατίθενται σε μορφή ταμπλέτας. Μερικά από αυτά δρουν στο πάγκρεας και αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης, ενώ άλλα βελτιώνουν τη δράση τους (μειώνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη). Ως εκ τούτου, τα ίδια τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 δεν μειώνουν το σάκχαρο στο αίμα, αυτό το κάνει η ινσουλίνη. Επομένως, για να επιτευχθεί η επίδραση των δισκίων στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη, απαιτείται ένα διατηρημένο απόθεμα παγκρεατικών β-κυττάρων. Αυτό καθιστά σαφές γιατί η χρήση δισκίων στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 1 είναι άσκοπη, επειδή τα περισσότερα από τα β-κύτταρα έχουν ήδη πεθάνει.
Η ινσουλίνη χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2. Η θεραπεία με ινσουλίνη για τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 μπορεί να συνταγογραφηθεί ως προσωρινό μέτρο, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια εγχειρήσεων, για σοβαρές οξείες ασθένειες ή ως μακροχρόνια θεραπεία. Για το λόγο αυτό, επί του παρόντος δεν συνιστάται να περιγράφεται ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 ως μη ινσουλινοεξαρτώμενος. Ο τύπος θεραπείας του διαβήτη δεν καθορίζει τον τύπο του διαβήτη.
Η διατροφή παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στη θεραπεία του διαβήτη.
Διατροφή για διαβήτη
Παρά τους κοινούς στόχους στη θεραπεία διαφορετικών τύπων διαβήτη (εξάλειψη των συμπτωμάτων υψηλού σακχάρου στο αίμα, ελαχιστοποίηση του κινδύνου υπογλυκαιμίας, πρόληψη επιπλοκών), οι διατροφικές συνήθειες στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 διαφέρουν σημαντικά. Δεν υπάρχει τυπικό πρόγραμμα διατροφής για τον σακχαρώδη διαβήτη.
Στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, η εμφάνιση του οποίου συνοδεύεται από θάνατο των βήτα κυττάρων του παγκρέατος και ανεπάρκεια ινσουλίνης, η θεραπεία υποκατάστασης ινσουλίνης είναι η κύρια μέθοδος θεραπείας και οι διατροφικοί περιορισμοί, σύμφωνα με τη σύγχρονη άποψη, έχουν υποστηρικτικό χαρακτήρα και θα πρέπει να χορηγείται μόνο στο βαθμό που η ινσουλινοθεραπεία εξαρτάται από την παραγωγή ινσουλίνης σε ένα υγιές άτομο τα άτομα διαφέρουν.
Οι βασικές αρχές της συνταγογράφησης δίαιτας για τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 έχουν αναθεωρηθεί κριτικά τα τελευταία χρόνια.
Οι αρχές της παραδοσιακής δίαιτας για τον διαβήτη περιλαμβάνουν τη σύσταση να καταναλώνετε μια ακριβώς καθορισμένη, ίδια ποσότητα θερμίδων κάθε μέρα. Σε κάθε ασθενή συνταγογραφήθηκε μια ημερήσια απαίτηση σε θερμίδες με βάση το «ιδανικό βάρος».
- Σε υγιείς, κανονικού βάρους άτομα, η ισορροπία μεταξύ της ενεργειακής πρόσληψης και της κατανάλωσης παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις από μέρα σε μέρα. Η κατανάλωση ενέργειας των υγιών ανθρώπων είναι διαφορετική επειδή η σωματική τους δραστηριότητα είναι διαφορετική. Επομένως, εάν κάποιος συνταγογραφήσει σε έναν ασθενή με διαβήτη τύπου 1 μια συγκεκριμένη δίαιτα με την ημερήσια πρόσληψη σταθερής, ίδιας ποσότητας θερμίδων, προκειμένου να διατηρήσει ένα φυσιολογικό βάρος, θα πρέπει να συστήσει ένα εξίσου προκαθορισμένο, αυστηρό πρόγραμμα φυσικής δραστηριότητας για κάθε ημέρα, κάτι που είναι απολύτως μη ρεαλιστικό.
- Σε ασθενείς με φυσιολογικό βάρος με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 και σωστά επιλεγμένο θεραπευτικό σχήμα ινσουλίνης για σακχαρώδη διαβήτη, η ρύθμιση της όρεξης δεν διαφέρει από αυτή των υγιών ατόμων. Το γεγονός ότι μερικές φορές πρέπει να αναγκάζονται να φάνε ακόμα και όταν έχουν απώλεια όρεξης λόγω υπογλυκαιμίας είναι συνήθως αποτέλεσμα ανεπαρκούς θεραπείας με ινσουλίνη.
Τα βελτιωμένα θεραπευτικά σχήματα για τον σακχαρώδη διαβήτη με χρήση ινσουλίνης και η αυτοπαρακολούθηση του μεταβολισμού με βάση τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα δίνουν στους ασθενείς την ευκαιρία να ρυθμίζουν την πρόσληψη τροφής, όπως τα υγιή άτομα, ανάλογα με τα αισθήματα πείνας και κορεσμού τους. Έτσι, η διατροφή ενός ασθενούς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 αντιστοιχεί σε μια απολύτως υγιεινή διατροφή (ισορροπημένη σε θερμίδες και περιεκτικότητα σε βασικά θρεπτικά συστατικά). Η μόνη διαφορά είναι ότι η ενέσιμη ινσουλίνη δεν «ξέρει» πότε ή πόσο τρώτε, είναι στο χέρι σας να διασφαλίσετε ότι η δράση της ινσουλίνης αντιστοιχεί στη διατροφή σας σακχάρου στο αίμα.
Η κύρια μέθοδος θεραπείας για τον διαβήτη τύπου 2 είναι η ομαλοποίηση του σωματικού βάρους μέσω μιας δίαιτας χαμηλών θερμίδων και αυξημένης σωματικής δραστηριότητας. Η διατροφή για τον διαβήτη τύπου 2 είναι πολύ σημαντική. είναι ένα από τα βασικά συστατικά που θα σας επιτρέψουν να πετύχετε.
Όλα τα τρόφιμα αποτελούνται από τρία συστατικά: πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες. Όλα περιέχουν θερμίδες, αλλά δεν αυξάνουν όλες το σάκχαρο στο αίμα.
Μόνο οι υδατάνθρακες έχουν έντονο αποτέλεσμα αύξησης του σακχάρου στο αίμα. Ποιες τροφές περιέχουν υδατάνθρακες; Είναι εύκολο να θυμάστε: τα περισσότερα προϊόντα είναι φυτικής και ζωικής προέλευσης - μόνο υγρά γαλακτοκομικά προϊόντα. Είναι σημαντικό για εσάς να γνωρίζετε εάν και κατά πόσο αυξάνεται το σάκχαρο στο αίμα μετά από ορισμένες τροφές. Υπάρχουν είδη τροφίμων που περιέχουν υδατάνθρακες μετά από τα οποία το σάκχαρο στο αίμα δεν αυξάνεται καθόλου ή αυξάνεται μόνο ελαφρώς.
Όλοι οι υδατάνθρακες μπορούν να χωριστούν χονδρικά σε δύο ομάδες: αυτούς που περιέχουν υδατάνθρακες που απορροφώνται γρήγορα ("γρήγορο") και εκείνους που περιέχουν αργά απορροφούμενους ("αργούς") υδατάνθρακες. Τα προϊόντα "Fast" υδατάνθρακες περιέχουν ραφιναρισμένη ζάχαρη και περιλαμβάνουν μαρμελάδες και μαρμελάδες, καραμέλες, γλυκά, φρούτα και χυμούς φρούτων Οι "γρήγοροι" υδατάνθρακες προκαλούν απότομη αύξηση του σακχάρου στο αίμα (ανάλογα με την ποσότητα της τροφής που καταναλώνεται) επειδή απορροφώνται γρήγορα στο αίμα, επομένως, με διαβήτη είναι καλύτερο να τα αποκλείσετε από τη διατροφή. Οι «αργοί» υδατάνθρακες είναι πολύ πιο ωφέλιμοι για τους διαβητικούς επειδή χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο για να απορροφηθούν. διαβήτης.
Κατά τη θεραπεία του διαβήτη, υπάρχουν μερικοί απλοί κανόνες που πρέπει να ακολουθήσετε: το φαγητό πρέπει να λαμβάνεται σε μικρές μερίδες και συχνά (4-6 φορές την ημέρα). επιμείνετε στην καθιερωμένη διατροφή - προσπαθήστε να μην παραλείπετε γεύματα. Μην τρώτε υπερβολικά - τρώτε όσο συνιστά ο γιατρός σας. Χρησιμοποιήστε ψωμί από αλεύρι ολικής αλέσεως ή με πίτουρο. Τα λαχανικά (εκτός από πατάτες και όσπρια) πρέπει να καταναλώνονται καθημερινά. Αποφύγετε την κατανάλωση «γρήγορων» υδατανθράκων.
Η άσκηση στον διαβήτη Η σωματική άσκηση είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία του διαβήτη: αυξάνει την ευαισθησία των ιστών του σώματος στην ινσουλίνη και έτσι βοηθά στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Οι δουλειές του σπιτιού, το περπάτημα και το τζόκινγκ μπορούν να θεωρηθούν σωματική δραστηριότητα. Θα πρέπει να προτιμάται η τακτική και μετρημένη σωματική άσκηση: Η ξαφνική και έντονη σωματική άσκηση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στη διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου.
Εάν είστε αθλητής, δεν έχετε αντενδείξεις για άσκηση, με την προϋπόθεση ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σας ελέγχονται καλά και λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποφυγή σημαντικής πτώσης.
Πρόληψη των επιπλοκών του διαβήτη Οι ασθενείς με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν επιπλοκές της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων (ειδικά στα πόδια και τα νεφρά). Η τακτική σωματική δραστηριότητα, μερικές φορές μόνο το περπάτημα, είναι αρκετή για να αποτρέψει κυκλοφορικά προβλήματα στα πόδια.
Εάν έχετε διαβήτη, μια μη επεξεργασμένη πληγή ή τριβή στο πόδι σας μπορεί να γίνει σοβαρό πρόβλημα. Ακόμη και μικρές κοψίματα ή εκδορές στα πόδια χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επουλωθούν από ότι σε ασθενείς χωρίς διαβήτη και απαιτούν αυξημένη προσοχή. Το κλειδί για την πρόληψη αυτών των προβλημάτων είναι να φοράτε παπούτσια με καλή εφαρμογή και να ελέγχετε τακτικά τα πόδια σας. Χρησιμοποιήστε έναν καθρέφτη εάν δυσκολεύεστε να εξετάσετε όλες τις περιοχές των ποδιών σας και να θυμάστε ότι οι τραυματισμοί του ποδιού είναι συχνά ανώδυνοι στην αρχή και μπορούν να περάσουν απαρατήρητοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν δεν είστε αρκετά προσεκτικοί.
Οι ασθενείς με διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο νεφρικής δυσλειτουργίας και καρδιακής νόσου αρκετά χρόνια μετά τη διάγνωση. Υπάρχουν καλές ενδείξεις ότι ο καλός έλεγχος του σακχάρου στο αίμα μειώνει αυτόν τον κίνδυνο. Επιπλέον, για την πρόληψη των επιπλοκών από τον σακχαρώδη διαβήτη, απαιτείται προληπτική θεραπεία δύο φορές το χρόνο.
Ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης είναι επίσης σημαντικός. Ελέγχετε τακτικά την αρτηριακή σας πίεση. Εάν το επίπεδο είναι αυξημένο, ο γιατρός σας θα συνταγογραφήσει θεραπεία.